Op 1 of andere duistere manier vindt de benzinedrukregelaar bij veel S14 motoren vaak een nestje in de omgeving van de nokkenas dekseltjes. Bij onze originele setup vonden ze het zelfs nodig de benzine te geleiden aan de binnenkant van het deksel. Verre van ideaal gezien de de benzine redelijk wordt opgewarmd door de rondspattende hete olie.
Door de overschakeling naar sequentiele inspuiting is het zowiezo nodig de regelaar te verplaatsen omdat de CAM sensor op deze plaats komt.
We hebben gelukkig een koel plaatsje gevonden op het schutbord.
Dat we het wereldzuinigheidsrecord gingen verbeteren met de R-Box BMW hadden we zeker niet verwacht, maar ondertussen zijn we toch tot de vaststelling gekomen dat onze BMW tot de categorie zeer stevige drinkers behoort.
Dat heeft natuurlijk gevolgen voor de keuze van de tank. Was het naïviteit of hebben we ons destijds teveel laten leiden door de aantrekkelijkere prijzen van de standaard cellen zodat we voor een 45L ATL D-cell opteerden?
Doordat de Romeinen destijds een totaal verkeerde keuze gemaakt hebben om maar gemiddeld 4 weekends in een maand te definiëren zijn we nog maar eens genoodzaakt onze plannen voor 2015 aan te passen. Doel was in de maand maart enkele provinciale rally’s te rijden bij wijze van vuurdoop, maar we geraken helaas wederom niet klaar. Enkele last minute wijzigingen waaronder de benzinetank zorgen ervoor dat we onze kalender noodgedwongen moeten aanpassen.
Door verkeerd geleverde crimp contactjes van de coil connectors was de bedrading helaas niet af geraakt tussen kerst en nieuw. Gelukkig hebben we in de UK nu een goed “contact” gevonden voor alle exotische automotive connectoren en hebben we met de nodige vertraging de juiste crimp contactjes aangekregen. Zodoende hebben we dit weekend wat verder kunnen knutselen aan de bedrading. Op een paar sensoren na is alles klaar. We kunnen nu mega vonken produceren en de sluisdeuren van de 8 benzine injectoren volledig openzetten zodat we zeker zijn dat we op een mum van tijd liters brandstof kunnen verzwelgen. Stilaan komt het einde steeds dichter. Enkele kiekjes om te teasen 🙂
Een nochtans verdienstelijke poging om wat extra tijd te winnen is faliekant afgelopen. Door sommige laattijdige koerswijzigingen of dingen die ons pas duidelijk geworden zijn lang nadat de electronica ontworpen was, was er de noodzaak hier en daar wat kleine wijzigingen aan te brengen. Omdat het teveel tijd kostte om dedicated pcb’s te maken voor deze kleine aanpassingen dacht ik dat het een goed idee was om iets “proto” achtig in elkaar te knutselen en in epoxy in te gieten .
Niet direct onze stijl maar nood breekt wet, maar ik had het moeten weten. Na siliconen blijkt ook epoxy een substantie te zijn die niet compatibel is met mijn persoon. Door een nog onbekende reden is er een deel van die zwarte smurrie in connectors gelopen. Resultaat : alles voor de vuilbak !!
Dus zijn we momenteel ijverig aan het Orcad-’ten’ …
Blijkbaar waren de jaren 80 inspirerend voor legendarische dingen. De BMW E30 M3 was er ongetwijfeld ook 1 van. Vooral het bangelijke geluid dat deze machine produceert doet menig autoliefhebber kwijlen. Vandaar dat we ook de grootste zorg besteed hebben om typerende “eargasm” zo natuurgetrouw te laten klinken. Minder is gewoon strafbaar !!
Ik ben al lang gestopt met het bijhouden hoeveel uren ik al heb gekampeerd in de zeer knusse navigator ruimte om hier en daar wat bedrading te leggen. Wat ik wel weet is dat we ondertussen 400m draad hebben verstopt tot in alle uithoeken van de de M3.
Op een blauwe maandag werd het stuur gemonteerd en dacht Dirk dat hij achter zijn playstation zat. Hij begon als een bezetene aan het stuur van de M3 te draaien in gedachten reeds de Condroz aan het rijden. Groot was zijn verbazing dat de ganse stuurkolom bewoog bij elke bruuske beweging van zijn gespierde armen..
Dit vond hij (en met hem de rest van het team dat normaal nooit aan het stuur zal draaien) een uiterst gevaarlijke situatie en er werd een oplossing voor bedacht. Huislasser Carl werd opgeroepen en in een mum van tijd werden er enkele steuntjes gelast en gelakt. Als men nu aan het stuur wringt beweegt de ganse kas dus er zit geen speling meer op !
Na het debacle van vorige jaar waarbij de steunen van het dif hermaakt werden tijdens de kerstperiode werd er dit jaar door Dirk deftig doorgewerkt ipv een kalkoen te verorberen. De kalkoen van 2013 heeft dus het gezelschap gekregen van een jonger exemplaar dat ook weer de dans ontsprongen is.
Dus geen kerstballen noch pakjes voor Dirk maar een boormachine, connectoren en krimpkous waren zijn tools gedurende deze dagen….
Dat waren de letterlijke woorden van moeder Marleen, die nu pas het idee krijgt dat het toch nog in orde gaat komen. Wie zijn wij om dat tegen te spreken 🙂
Al meer dan 4 jaar volgt zij de werken op de voet. Niet zozeer uit technische interesse maar omdat ze ons al die tijd van koekjes, koffie, spaghetti, videe, croc’s, broodjes en sloten pepsi Max komt voorzien, heeft ze natuurlijk een plaatsje op de eerste rij. Ontelbare keren werden we “zot” verklaard of in het beste geval keerde ze mompelend terug huiswaarts met gefronste wenkbrauwen. Maar vorige week ineens een spontane quote “Het begint op ne otto te trekken precies”.
En eigenlijk kunnen we haar alleen maar gelijk geven, we zijn inderdaad een beetje “zot” maar vooral de BMW begint herkenbaar te worden.
