We durven haast niet meer zeggen hoeveel uren we ondertussen aan de uitlaat aan het knutselen geweest zijn. Telkens was er wel iets waar we ons niet mee konden verzoenen. Of er hing iets te laag, of de montage was te omslachtig of te moeilijk. Dus genoeg redenen om heel het uitlaat systeem nog eens grondig te herbekijken.
We moeten toegeven dat er nog niet veel kleur in het interieur te bespeuren valt. Hoog tijd om de interieur mens in ons boven te halen. We zijn maar begonnen met onze knal rode vloerplaten. Al hadden sommigen – mede door beroepsmisvorming – liever natuursteen gezien, doch de ALU platen zijn vooral naar gewicht toe de betere keuze.
We hadden Henk en Niek al een paar keer gemeld dat het eraan zat te komen maar nu pas is de auto in een dermate stadium terecht gekomen dat het zinvol is de 4 wielen in de juiste richting te regelen.
Doel van de dag was de rijhoogte te fixeren, bumpsteer te corrigeren en een start setting te bepalen voor de sporing, camber en caster.
Aanvankelijk waren we ervan uitgegaan dat de software van de PWR-Boxen relatief weinig zou moeten worden aangepast. Vandaar dat we ook geen upgrade pad hadden voorzien dat van buitenaf toegankelijk was.
Achteraf bekeken niet zo’n goede keuze want vooral de 2 boxen onder het dashboard zijn niet echt super toegankelijk.
Gezien de status van de auto wordt het hoog tijd dat er ook vorderingen gemaakt worden met het dashboard. Het prototype waarop we reeds het gros van de software geschreven hebben is al een hele poos operationeel, maar de rest van de printen lagen nog maagdelijk onaangeroerd te wachten.
Naar ons gevoel toch wel weer een milestone. De krachtbron is volledig aangesloten, enkel de definitieve alternator zit er nog niet in om de doodeenvoudige reden dat hij nog niet geleverd is.
De S14 ziet er behoorlijk “cool” uit al vinden we het zelf en we zijn reuze benieuwd welke getallen hij kortelings op de bank gaat zetten. We hebben wel een beetje een idee maar we zouden toch nog graag aangenaam verrast worden.
We hebben in het verleden al eens bewezen dat je af en toe iets opnieuw moet maken voor het goed is. De carterventilatie is hier ook weer een schoolvoorbeeld van.
Ondanks het feit dat het originele BMW onderdeel om de oliedampen te laten condenseren en terug naar de carterpan te leiden zijn taak meer dan behoorlijk doet in een standaard motor configuratie zijn er toch wel wat beperkingen.
Gelukkig is het veel korter als bij de mens, en ook minder ingewikkeld, zelfs qua taken. De enige nuttige bezigheid van ons M3 darmenstelsel is het transporteren van koelwater. Ook al is het water “heet”, we hebben toch consequent voor blauw gekozen. De leidingen zijn, zoals eerder vermeld, in smurfenblauwe Samco siliconen darm gemaakt, helaas uit standaard onderdelen. Dit wil zeggen, redelijk veel koppelstukjes met slangenklemmen.
Jammer maar gezien de “custom” setup was het niet mogelijk, kostprijs gezien dan om de leidingen voorgevormd uit 1 stuk te laten maken. Misschien ooit mogelijk als jullie massaal onze setup gaan kopiëren 🙂
In ieder geval, het koelwater kan erop, en water is zowat het begin van alle leven !!
We hadden totaal geen idee hoeveel de auto uiteindelijk zou wegen. Wat we wel wisten is dat we zeker niet ondoordacht zijn omgesprongen met “dik-makende” dingen maar als het ten goede kwam aan de stevigheid of betrouwbaarheid dan hebben we er altijd voor gekozen enkele kilogrammen er bij te nemen.
Een steeds uitgesteld actiepuntje op onze to-do lijst was het monteren van de CAM sensor. Omdat de auto toch in NL stond heeft Dries dat snel even in orde gebracht.
We willen vooral een beetje brandstof besparen door sequentieel in te spuiten. Vermogensgewijs gaan we ervanuit dat we hier niks mee gaan winnen.
