Menu Sluiten

Size does matter …

​Misschien is het overkill, misschien ook niet, feit is dat we een nieuwe cardan moesten hebben.
We hadden verschillende mogelijkheden, de originele E30 versie of een iets uit de kluiten gewassen versie van een grote broer maar die moest dan weer op lengte worden gemaakt en terug gebalanceerd worden.

Daarom zijn we nogmaals over de plas gaan shoppen en gelukkig is de E30 M3 ook in de US heel populair. Bijgevolg kun je ook wel wat onderdelen vinden op de Amerikaans markt aangepast aan hun normen, lees hoe groter hoe beter 🙂

De praktijk zal het moeten uitwijzen of deze cardan werkelijk onverwoestbaar is maar de specs zijn op zijn minst gezegd indrukwekkend. Er wordt maar 1 versie van de cardan gebouwd en dit voor elke BMW. Enkel de lengte wordt aangepast samen met een verzameling alu flenzen voor elk type. Dus ook voor een dikke getunede M5, dezelfde cardan.

We gaan er dan ook van uit dat het koppel geleverd door onze motor eerder als lachwekkend wordt ervaren in plaats van een zware belasting.

Voor de detail kijkers, het klopt inderdaad dat het tussenlager is verdwenen.


Ademhaling … checked !

​Gezien de tropische temperaturen van de laatste dagen is er maar één koele plaats hier te bespeuren en dat is de kelder.
Het ideale moment dus om alu lasbochten om te toveren tot een fors uit de kluiten gewassen inlaatkanaal.

Gezien we de normale plaats opgeofferd hebben om meer radiator oppervlakte te hebben moesten we iets anders verzinnen. We hebben de aanzuig naar beneden geleid tussen de bumper en de wielkast. Weg van het warme motorkompartiment en vlak in de luchtstroom van de extra gaten in de bumper. Gezien dit verre van een standaard bocht maakt was er toch behoorlijk wat las en schuurwerk aan.

Het alu gedeelte is dubbel geisoleerd en we vertrekken onderaan met een diameter van 140mm, net voor de blauwe samco bocht hebben we een conische reductie gemaakt naar de diameter van de airbox.

Nu moeten we nog een custom Twinair filter laten maken en zorgen dat er geen water rechtstreeks op het filter kan komen.

Bedrading voorkant bijna klaar …

​Ondertussen zijn er weer wat uurtjes bekabelen gepasseerd wat resulteert dat alle bedrading in het motor compartiment klaar is (behalve de motorkabelboom zelf).

Nu nog wat sensoren en het dashboard aansluiten en we kunnen aan de motorkabelboom beginnen. Het einde komt in zicht. Onnodig te vertellen dat het verschrikkelijk begint te kriebelen.

Versnellingsbak gaat er definitief in …

​Voor dat de Sadev in het huwelijk kan treden met de S14 motor moesten we de olieleidingen nog voorzien. Een dash-4 aanvoer- en een dash-3 ontluchtingsleiding was het enige wat we nodig hadden. Nog even puzzelen om de juiste positie van de doorvoeren te bepalen en de schakeldoos kan tegen het blok geschroefd worden. We hebben ondertussen ook gemerkt dat de bijgeleverde schakelstang 5cm te kort is. Gelukkig kunnen we dit snel opnieuw maken van een chroom moly buisje dat we ook nog een plooi moeten geven om de tunnel niet te raken.

Definitieve hart transplantatie …

Aangezien sommige deze dag aanwenden om ter hemel te varen hadden wij vandaag heel andere plannen. Eigenlijk een beetje een omgekeerde beweging, wij hadden het snode plan opgevat onze motor te laten neerdalen op aarde, of beter in de carrosserie en deze keer mag hij daar blijven. Gezien de isolatiewerken nog niet helemaal voltooid waren en Luc en Bert, de isolatoren van dienst, belet waren moest vriend Rob deze taak in zijn eentje verder zetten. Een uitgelezen moment om te bewijzen dat goede punten voor knipvaardigheid in de kleuterklas later in het echte leven hun vruchten kunnen afwerpen.

Vorderingen electriciteitswerken …

​Door andere prioriteiten is de bekabeling wat achterwege gebleven maar ook hier hebben we de “draad” weer opgepakt.

Na 3 keer de motor kabelboom stekker te hebben gechecked hebben we hem definitief met epoxy ingegoten.

Het gros van de kabels ligt er nu in en we hebben enkel nog wat aansluitwerk te doen. Eerdaags wordt dit ook verder afgewerkt.

Isoleren voor dummies …

​Dirk heeft al enkele uren getraind in de sauna maar om de temperatuur in de cockpit niet nodeloos de hoogte in te jagen gaan we heel het schutbord en de tunnelbak bekleden met folie die als hitteschild dient.
Dus wederom het betere knip en plakwerk.
Omdat Luc 2 weekends verhinderd is, is vriend Bert de gelukkige van dienst.
Veel rechte kanten zijn er helaas niet te bespeuren en de talloze doorvoeren, klemmen en andere spelbedervers maken het best een tijdrovende karwei.
Alvast een glimp van de half afgewerkte bezettingswerken 🙂