Dat waren de letterlijke woorden van moeder Marleen, die nu pas het idee krijgt dat het toch nog in orde gaat komen. Wie zijn wij om dat tegen te spreken 🙂
Al meer dan 4 jaar volgt zij de werken op de voet. Niet zozeer uit technische interesse maar omdat ze ons al die tijd van koekjes, koffie, spaghetti, videe, croc’s, broodjes en sloten pepsi Max komt voorzien, heeft ze natuurlijk een plaatsje op de eerste rij. Ontelbare keren werden we “zot” verklaard of in het beste geval keerde ze mompelend terug huiswaarts met gefronste wenkbrauwen. Maar vorige week ineens een spontane quote “Het begint op ne otto te trekken precies”.
En eigenlijk kunnen we haar alleen maar gelijk geven, we zijn inderdaad een beetje “zot” maar vooral de BMW begint herkenbaar te worden.
We zijn nog niet helemaal klaar met de uitlaat maar we willen toch al wat foto’s posten. Het voorste deel en de demper is volledig klaar enkel het middenstuk moeten we nog verder uitwerken. We zijn druk bezig mallen te maken zodat we in een mum van tijd een exacte kopie kunnen maken. Kortelings verschijnt de definitieve versie.
Onderaan de tunnelbak hangen al maanden enkele draden wezenloos te bengelen wachtend op een plaatsje in 1 of andere connector behuizing. Allemaal voorzien van een stukje papieren tape waarop we in een vorig leven in doktershandschrift de nodige cryptische benamingen hebben op genoteerd. Cut, gearpot, GBtemp, lambda, rev, … doen gelukkig bij sommigen nog een belletje rinkelen. Hoog tijd dus om dit op te kuisen en deftig te labelen voor de dementie definitief toeslaat.
​Dat alles niet altijd van een leien dakje loopt is helaas niet te vermijden in een project zoals de R-Box BMW.
Dus af en toe valt er wel eens een lijk uit de kast, waar we met vereende krachten dan weer een oplossing voor moeten zoeken. We hadden de mogelijkheid geïmplementeerd om het “hold” toerental van de launch control in te stellen aan de hand van een 10 standen schakelaar.
​De verontwaardigde blikken en opmerkingen over onze iets te opzichtige combi antenne waren al lang niet meer te tellen. Het was zelfs zo dat we na een tijdje dachten ; dat moeten we zeker houden want zelfs voor een volslagen leek was dit een eye-catcher.
Doch na wijs beraad hebben we toch maar beslist een iets beschaafdere versie te monteren en krijgt “den bol” een nieuw leven op de service truck alwaar de verhoudingen iets beter kloppen.
​Ons eerste idee was achter het benzineklepje een jumpstart stekker te verbergen. Op die manier konden we in kritische zones toch nog extra “jus” voorzien zonder de motorkap te moeten openen. Omdat we toch geopteerd hebben om een fors uit de kluiten gewassen gel batterij te gebruiken wordt dit eigenlijk een beetje overbodig.
We hebben deze vrijgekomen plaats dan maar benut om de ontluchting van de benzinetank vakkundig te verbergen. Achteraan de auto was geen optie omdat we dan het risico lopen dat er benzine door de onderdruk naar buiten wordt gezogen.
​Soms kan een oplossing zo simpel zijn maar helaas is niet elke fabrikant flexibel genoeg om mensen het leven makkelijk te maken.
Eigenlijk was dit verhaaltje af maar onze 45gr verdraaischijf om de TPS sensor op de actuator te kunnen plaatsen was geen hoogstaand stukje design. We dachten dit is zo simpel dat we onze mechanica goeroe Nick eens niet moesten lastig vallen, maar helaas.
