Heel lang geleden, toen we onze remmen hadden gekozen, wilden we ons leven niet moeilijker maken dan nodig door nog eens een extra onbekende factor toe te voegen in de vorm van exotische remblokjes.
We opteerden toen voor blauwe Pagids, een heel conservatieve keuze waar je weinig fout mee kunt doen, maar ook weinig spectaculairs moet van verwachten.
Een veilige grijze muis-keuze als het ware. Nu grijze muizen passen absoluut niet bij onze opvattingen en doelstellingen.
Vandaar zijn we overgeschakeld op Japanse technologie in de vorm van Endless remblokken.
Hopelijk kunnen we nu op oneindige remkracht rekenen in moeilijke momenten 🙂
Wat aanvankelijk leek als snel even 6 velgen bijbestellen is wederom helemaal anders uitgedraaid.
Doordat Compomotive in slechte papieren was geraakt zijn er een hele tijd geen velgen meer geproduceerd. Tot ze enkele maanden geleden opnieuw de MO5’s in productie brachten.
We durven haast niet meer zeggen hoeveel uren we ondertussen aan de uitlaat aan het knutselen geweest zijn. Telkens was er wel iets waar we ons niet mee konden verzoenen. Of er hing iets te laag, of de montage was te omslachtig of te moeilijk. Dus genoeg redenen om heel het uitlaat systeem nog eens grondig te herbekijken.
We moeten toegeven dat er nog niet veel kleur in het interieur te bespeuren valt. Hoog tijd om de interieur mens in ons boven te halen. We zijn maar begonnen met onze knal rode vloerplaten. Al hadden sommigen – mede door beroepsmisvorming – liever natuursteen gezien, doch de ALU platen zijn vooral naar gewicht toe de betere keuze.
We hadden Henk en Niek al een paar keer gemeld dat het eraan zat te komen maar nu pas is de auto in een dermate stadium terecht gekomen dat het zinvol is de 4 wielen in de juiste richting te regelen.
Doel van de dag was de rijhoogte te fixeren, bumpsteer te corrigeren en een start setting te bepalen voor de sporing, camber en caster.
Aanvankelijk waren we ervan uitgegaan dat de software van de PWR-Boxen relatief weinig zou moeten worden aangepast. Vandaar dat we ook geen upgrade pad hadden voorzien dat van buitenaf toegankelijk was.
Achteraf bekeken niet zo’n goede keuze want vooral de 2 boxen onder het dashboard zijn niet echt super toegankelijk.
Gezien de status van de auto wordt het hoog tijd dat er ook vorderingen gemaakt worden met het dashboard. Het prototype waarop we reeds het gros van de software geschreven hebben is al een hele poos operationeel, maar de rest van de printen lagen nog maagdelijk onaangeroerd te wachten.
Naar ons gevoel toch wel weer een milestone. De krachtbron is volledig aangesloten, enkel de definitieve alternator zit er nog niet in om de doodeenvoudige reden dat hij nog niet geleverd is.
De S14 ziet er behoorlijk “cool” uit al vinden we het zelf en we zijn reuze benieuwd welke getallen hij kortelings op de bank gaat zetten. We hebben wel een beetje een idee maar we zouden toch nog graag aangenaam verrast worden.
We hebben in het verleden al eens bewezen dat je af en toe iets opnieuw moet maken voor het goed is. De carterventilatie is hier ook weer een schoolvoorbeeld van.
Ondanks het feit dat het originele BMW onderdeel om de oliedampen te laten condenseren en terug naar de carterpan te leiden zijn taak meer dan behoorlijk doet in een standaard motor configuratie zijn er toch wel wat beperkingen.
