Met enkele kleine updates aan de BMW maar vooral een resem belangrijke wijzigingen aan de servicetruck zou ons leven een stuk eenvoudiger en efficiënter moeten worden. Bijkomend hadden de weergoden voor zaterdag morgen ook een helblauwe hemel voorzien dus meer dan genoeg redenen om super gemotiveerd aan de start te staan.
(Foto’s Wim Becker, Birger Vuylsteker)
Alleen had iemand serieus zitten knoeien met de thermostaat want de temperatuur flirtte ’s morgens met het vriespunt wat zeker de grip niet ten goede kwam op het van nature al erg gladde TAC parcours.
We hebben dan ook niet lang moeten overleggen om onze start tactiek te bepalen. Unaniem werd er beslist al het porselein in de kast onaangeroerd te laten. Na de eerste Schuiferskapelle km’s werd het al snel duidelijk dat niet iedereen dezelfde terughoudendheid aan de dag legde met behoorlijk wat blikschade tot gevolg.
Voor ons verliep de proef zonder al te veel problemen, hier en daar wat aftastend voor de rempunten maar heelhuids over de finish. Niet meteen de meest spectaculaire chrono maar die was natuurlijk recht evenredig met onze voorzichtigheid.
We besloten ook de rest van de lus de kat uit de boom te kijken en te wennen aan de vele grip wisselingen met maar 1 doel voor ogen: geen noemenswaardige fouten maken!
KP 2 Ondank vond ik persoonlijk een stuk makkelijker, maar ook hier hielden we een ruime marge om eventuele confrontaties met de Tieltse grachten te vermijden.
KP3 Oosthoek, de langste van de 4, werd helaas geannuleerd door de crash van Cherain. Jammer want samen met Schuiferskapelle vond ik dit met stip de leukste proef.
Een alternatieve route leidde ons tot de laatste proef van de openings lus: KP4 Poelberg. Ondertussen was de temperatuur ook al een beetje opgeklommen en dat was ook merkbaar in de cockpit. Niet dat we al in attack modus waren, verre van, maar hier en daar werd er toch al iets later geremd.
De kop was eraf en de sfeer was heel ontspannen op de verbinding naar de regroup. Tot op een bepaald moment, wederom uit het niets, het alternator alarm op het scherm tevoorschijn kwam. Nog geen dramatische waarden, maar toch genoeg om een “déjà vu” gevoel op te wekken inclusief enige vorm van bezorgdheid.
Gelukkig haalden we zonder problemen de service en een korte check stelde ons terug gerust, de alternator was nog steeds in topvorm.
We vertrokken dan ook met volle moed richting Schuiferskapelle 2 met een licht aangepaste tactiek, zijnde langzaam het tempo wat op te voeren. Nog voor de tankzone begon ons dashboard zich echter te gedragen als een overjarige kerstboom. Na de nodige liters vitaminen te hebben getankt, begonnen we ons echt zorgen te maken en helaas terecht. De batterijspanning leek wel in vrije val en in een mum van tijd begonnen de benzinepompen te haperen en stonden we verbouwereerd te kijken naast een levenloze witte M3.
Op het eerste zicht leek alles vrij normaal, riem was nog perfect aangespannen, batterijkabel zat nog netjes op zen plaats. Maar doordat we krimpkous over het kabeloog en een stukje van de batterijkabel hadden gezet zagen we niet onmiddellijk dat de trillingsduivel lelijk huis had gehouden.
De uit de kluiten gewassen verzameling van koperen draadjes omhuld in een jasje van PVC die normaal geacht wordt elektrisch geladen deeltjes te transporteren van de alternator naar de batterij was middendoor en was enkel en alleen nog verbonden door een stukje krimpkous. Helaas staat krimpkous bekend om zeer slecht te geleiden en daarom bleef onze batterij nog maar eens zwaar mishandeld en vooral leeg achter. Het zoveelste bewijs dat de R-Box BMW helemaal niet zonder elektriciteit kan. Resultaat: “Game Over!!”
Bijzonder teleurstellend voor gans het team om op zo een knullige manier uit te vallen, maar ook dit hoort er helaas bij.De service crew was wederom geweldig, alsook heel het omkaderend team. Driewerf bedankt!!
We gaan er niet te lang bij blijven stil staan. Fijn was het zeker niet, we hebben ook niet genoeg km’s gedaan om van enige progressie te kunnen spreken, maar de korte kennismaking was wel genoeg om te ontdekken dat we ons ook comfortabel voelen in de auto als de omstandigheden moeilijker zijn.
Toch nog een positieve noot om mee naar huis te nemen.
See you in Bocholt!