Persoonlijk heb ik altijd iets gehad met de EBR wat ik niet kon terugvinden in andere wedstrijden, zelfs als toeschouwer. Misschien is het de prachtige omgeving, de Oostkantons mentaliteit, … ik weet het niet maar ik kan moeilijk beschrijven hoe erg ik naar deze wedstrijd heb uitgekeken.
(Foto’s Wim Becker)
Omdat we nog maar heel weinig km ’s hebben kunnen rijden met de M3 waren we donderdag al paraat voor de shakedown.
Achteraf gebleken was dit zeker geen overbodige luxe want de eerste doortochten verliepen allesbehalve vlot.
Gelukkig verbeterde de situatie wel naarmate de avond vorderde maar van een foutloze run was er zeker nog geen sprake.
Maar dat kon de pret niet drukken, het was duidelijk vanaf de eerste meters dat we ons super gingen amuseren. De weersvoorspellingen waren ideaal en de proeven zijn op zen zachts uitgedrukt geweldig!
Omdat de weergoden de thermostaat flink naar beneden hadden gedraaid vrijdagnacht en er hier en daar nog wat vochtige plekken waren achtergebleven hadden we geopteerd om ietwat voorzichtig te starten en ons niet te laten vangen in de eerste km ‘s.
Na de eerste lus hebben we dan de lat voor de 2 volgende KP’s ietsje hoger gelegd en het tempo wat opgeschroefd vanaf KP3 St-Vith. De R-Box BMW gedroeg zich voorbeeldig maar met de equipe ging het minder vlot. We verslikten ons regelmatig in de nota’s, wat resulteerde in verschillende aarzelingen en doordat ik ook nog eens halsstarrig dezelfde foutjes bleef maken was er niet echt een significante verbetering te merken qua ritme. Daarenboven was Luc een hevige strijd aan het leveren met zijn darmen en andere ingewanden en heeft tot overmaat van ramp het onderspit moeten delven op KP Burg Reuland. We willen jullie de sappige details om hygiënische redenen besparen.
Gelukkig volgde er een service zodat na wat opkuis werk de cockpit terug een beetje zindelijk was en we de iets minder aangename geur grotendeels konden verdrijven. Voortaan horen plastieken handschoenen en AXE for Men tot de standaard service uitrusting.
Omdat we nog steeds onderstuur hadden in de tragere situaties hebben we de auto vooraan iets verlaagd en de ophanging iets zachter gezet. Luc was inmiddels wat opgepoetst en voorzien van de nodige medicatie maar had nog steeds de kleur van een wit smyrnatapijt maar voelde zich toch goed genoeg om de strijd verder te zetten. Toch wel even benadrukken dat het als co absoluut niet makkelijk is in de EBR laat staan in die omstandigheden, dus dikke pluim om door te zetten.
We hebben dan de volgende lus van 4 KP’s met een iets aangepaste instelling afgewerkt en ons gefocust op km ‘s te maken, data te verzamelen en vooral te leren. Dat lukte aardig tot aan de re-group waar de BMW die tot op dat moment draaide zoals een Zwitsers uurwerk, even kreunde bij het starten om de re-group binnen te rijden. Het leek alsof onze toch al flink bemeten 17kg wegende energiebron ook een zwak momentje had.
Eens op de service bleek de alternator uit solidariteit met het Ryanair personeel het werk te hebben neergelegd.
Gezien het afdelingshoofd van de service niet gediend was met deze onaangekondigde actie werd onmiddellijk beslist deze te vervangen door een nieuw exemplaar dat wel werkwillig was.
Intussen hadden de servicemannen ook de ophanging terug in de initiële configuratie gezet omdat het onderstuur totaal niet verbeterd was, integendeel de achterkant was nu niet meer zo stabiel in de snelle waaiers. We hebben nog een verdienstelijke poging gedaan om het diff te beschuldigen maar ook dat was niet fair, het probleem situeert zich eerder bij de piloot. Zouden er dan toch nog wat typische voortrekkers kantjes niet helemaal uitgewist zijn?
Ondertussen waren de mannen al zodanig op mekaar ingespeeld dat alles perfect binnen tijd was aangepakt,de batterij kreeg terug de nodige energieshots toegediend en wij dus vol vertrouwen terug op weg richting laatste lus van 4 Kp’s.
Alles leek erop dat we zeker de finish gingen halen, onnodige risico’s waren sowieso al van onze todo list geschrapt en de auto was nagenoeg heel het weekend perfect.
Desalniettemin is er buiten onze wil om een aanpassing gebeurd aan het verdere scenario.
We hadden enkele dagen voor de EBR al op het VTM-nieuws gezien dat er een elektriciteit tekort dreigt aan te komen in november. Gezien we maar weinig geloof hechtten aan deze berichtgeving, en vooral het was nog lang geen november, maakten we ons totaal geen zorgen.
Een beetje te voorbarig, bijna op het einde van KP 9 Büllingen zijn we volledig zonder elektriciteit gevallen, en dat meer dan een maand te vroeg!
Licht uit, motor af, stuurbekrachtiging weg, … (vooral licht uit in volle actie was even schrikken)
Eens aan de kant geparkeerd hebben we nog enkele verwoede reanimatie pogingen gedaan, maar de R-Box BMW bleek klinisch dood.
Diep teleurgesteld en volledig spanningsloos zijn we dan achtergebleven aan de kant van de weg tot onze redders in nood ons kwamen verlossen met de jumpstart. (AED voor de auto’s onder ons)
1 duw op de start knop en de BMW was weer helemaal springlevend. Zo zijn we gewoon zelfstandig naar de service kunnen rijden.
Alle opgaves zijn jammer, maar dit smaakte echt wel heel zuur temeer het eigenlijke probleem zich in een krimpconnectie van de alternator-connector. Dus een dom draadje heeft over onze opgave beslist.
Niettemin blikken we vrij positief terug. We hebben ons bangelijk geamuseerd. Super organisatie en onwijs mooie KP’s.
Als we de shakedown mee tellen hebben we toch wel aardig wat kilometers gedaan en hebben we genoeg data kunnen verzamelen om tijdens de wintermaanden enkele updates te doen en vooral we hebben toch weer een beetje meer ervaring met deze fantastische auto.
Het potentieel is zeker daar, we hebben een fantastisch service team, super enthousiaste mensen die alles logistiek en culinair in goede banen leiden voeg daarbij nog een groep fanatieke supporters en alle ingrediënten zijn daar om nu al beginnen uit te kijken naar 2019..
Allemaal super bedankt !!!!!!
Ook 2019 zal voor R-Box nog een leerjaar worden maar we zijn vastberaden de lat elke rally iets hoger te leggen en de toeschouwers meer en meer spektakel te bieden.
See you next year in Haspengouw!