Als we iedereen mogen geloven is de eerste keer toch altijd wel een beetje speciaal. Gelukkig waren de omstandigheden ideaal, volop zon, kurkdroog en bijgestaan door een zeer ervaren co, Isidoor Smets, die last minute is ingevallen voor Luc Geenen. Voeg daar bij nog een superleuke auto, 4 super mechaniekers en mega coach/kookmoeder en tal van sympathisanten, kortom de perfecte ingrediënten voor een fantastische rally.
Op Breda Airport kregen we al onmiddellijk een zware portie onverhard voorgeschoteld, was het zand niet zwart geweest we hadden ons in de Dakar gewaand, niet echt BMW vriendelijk terrein dus. Net voor we terug het tarmac op konden had onze BMW het uiterst moeilijk om zich niet definitief in te graven maar gelukkig raakten we net boven terug op het verharde gedeelte. Helaas was het geluk van korte duur want net voor de finish vond de throttle controller het welletjes en ging hij in error met als gevolg motor in idle en een gaspedaal dat elke medewerking weigerde. Even naast de baan geparkeerd alles terug gereset en we konden toch nog finishen. Niet echt het gedroomde begin scenario maar gezien het doel was om ervaring op te doen waren we niet zo bezorgd om de tijden.
Op naar Nieuwmoer de eerste “echte” kp. In het eerste gedeelte op het bedrijfsterrein dat voor de gelegenheid was omgevormd tot een mini circuitje vond ik niet echt mijn draai. De overdosis tonnen,paletten en lint bleken zwaar op mijn maag te liggen en ook de BMW gedroeg zich nukkig door regelmatig de neus de verkeerde richting uit te duwen. Gelukkig veranderde dit gedrag helemaal eens we van het bedrijfsterrein waren. De rest van de proef ging stukken beter tot wederom de trotthle controller kuren kreeg. Er zat niks anders op dan wederom te resetten. De geschiedenis herhaalde zich meerdere malen ook nog op Rucphen. Op die manier was onmogelijk gefocust te blijven en was de eerste lus weinig productief.
Op de service hebben we dan de verantwoordelijkheden van de throttle controller serieus aan banden gelegd in de hoop de talloze reset scenario’s te kunnen achterwege laten.
In de wachtrij voor lus 2 hoorde we dat Hans Weijs en Bob de Jong opgeslokt waren door het Airport onverhard en besloot de wedstrijdleiding de KP te annuleren, een beslissing waar wij alvast helemaal niet rouwig om waren. De toertjes op het tarmac waren wel okay maar het stukje onverhard was er echt teveel aan en op geen enkele manier een meerwaarde.
Dan maar rechtstreeks richting Belgie voor een 2de keer Nieuwmoer en wederom verslikte ik mij een beetje op het parking gedeelte, eens de parking af ging het stukken beter en vooral het gaspedaal bleef werken wat toch wel een grote opluchting was.
We hadden voor de eerste keer het gevoel dat we nuttige km’s aan het doen waren. En dat gevoel bleef zich ook herhalen op Rucphen waar buiten enkele aarzelingen bijna alles goed liep. Dit maal geen nukkige gaspedaal meer maar nu was het de piloot die begon te mankeren.
Ondanks de sloten water die ik ondertussen naar binnen had gewerkt vond mijn linkerbeen het nodig het vochtgehalte toch nog wat te laag en trakteerde mij op een mega kuit kramp midden in de KP. Buiten dit pijnlijk en tijdrovend intermezzo waar even de concentratie en focus helemaal zoek was vonden we dit toch een heel fijne KP. Het gevoel en het absorberen van de perfect voorgelezen nota’s werd steeds beter.
De rit naar de 2de service was dan ook veel relaxter en ook de service mensen waren al wat beter op mekaar afgestemd zodat alles super vlot verliep.
We keken ondertussen reikhalzend uit naar het “donker” gedeelte waar we Rijsbergen en Achtmaal op ons bord kregen, 2 kp’s die ons tijdens de verkenningen al wisten te bekoren.
Door mijn gebrekkige ervaring was ik natuurlijk tape vergeten te plakken op de voorruit met wederom een hachelijke situatie tot gevolg op Rijsbergen. Op de super mooie onverhard (en dan hebben we het niet over die smalle uitgedroogde zandbak achter de camping) was mijn zicht door de lage zon tijdelijk herleid tot nul en kreeg mijn linkerhand een extra taak, namelijk zonneklep spelen. Niet ideaal maar het was snel vergeten, we waren ons super aan het amuseren en ook het ritme ging er zeker op vooruit.
Voor de start van Achtmaal hebben we dan nog even enkele repen tape op de ruit gekleefd om gelijkaardige situaties als op Rijsbergen te vermijden. Omdat het starte nog steeds niet lukte hadden we ondertussen ook besloten te vertrekken zoals de gemiddelde bompa lanceert die zondags naar de mis vertrekt. Wederom locatie (of imago) gewijs verre van de beste keuze gezien de start zich pal voor een VIP tribune bevond met massa’s volk. Maar het was efficiënter dan al onze voorgaande probeersels en dat imago kan ons momenteel weinig boeien. We hebben een strikt plan met strikte goals en dat is het enige dat telt.
Na de ridicule start in Achtmaal zat het ritme er goed in en van een hel was weinig te bespeuren. De lijn werd doorgezet, het was super amusant en ik verteerde de perfect voorgelezen nota’s beter en beter tot in een zware freinage voor een kunstmatige chicane na een rechte lijn van 600m er een probleem opdook met de driveline met immense vibraties tot gevolg. We hadden nog niet direct door wat er aan de hand was maar het was meteen duidelijk dat er van verder rijden geen sprake was ondanks dat alles op het eerste zicht nog netjes op zen plaats zat en ook het schakelen nog steeds perfect ging.
Einde wedstrijd. Zeer jammer want we hadden nog zeker test km’s kunnen gebruiken en vooral niet in het donker gereden te hebben was zuur. Helaas is dit inherent aan een mechanische sport.
Toch blikken we uiterst tevreden terug. De auto heeft zeker potentieel. Ook al ontbreekt het mij nog aan tonnen ervaring, ik weet pertinent zeker dat het goed gaat komen, het is een kwestie van tijd en km’s. Op de eerste lus na hebben we ons super geamuseerd dus op naar de volgende zijnde de EBR eind september.
Iedereen ook nog eens super hard bedankt voor ons te ondersteunen want zonder de talrijke hulp zou rijden gewoon onmogelijk geweest zijn.
Wat de status van de BMW betreft blijkt de schade ook zeer goed mee te vallen, enkel de centreer pin van de uitgangsflens van de versnellingsbak bleek afgebroken te zijn.
Een euvel dat we zelf in de hand hebben gewerkt door een slecht design van de flens. We gaan het concept met de cardan uit 1stuk volledig laten varen en terug een originele 2-delige cardan monteren om soortgelijke toestanden te vermijden in de toekomst.
Aldoende leert men 🙂