Wat in eerste instantie een klus van een uurtje leek draaide weeral uit tot een redelijk ingrijpende interventie.
De ruimte tussen versnellingsbak en tunnel was veel te klein om deftig te kunnen kableren.
Omdat we geen teamleden hebben die lijden aan pseudo-achondroplasie en die daarenboven ook nog een basiskennis electriciteit bezitten zit er niks anders op dan wederom de versnellingsbak uit te bouwen.
Na wat gegoochel met labels , connectoren en krimpkousen lag alles netjes tegen de tunnelbak gestrapt. Althans dat dachten we toch. Zaterdag morgen met vereende krachten de bak er terug onder gezet, een activiteit die we al behoorlijk onder de knie hebben. Helaas de euforie bleef achterwege. Tot overmaat van ramp was de connector voor de reverse switch niet erop te schuiven zonder een doortastende chirurgische ingreep aan beide handen.
Gezien ik geen fan ben van Hoeyberghs en consoorten blijven er nog maar 2 oplossingen over ; in het donker achteruit rijden, of opnieuw de bak eronderuit halen.
Gezien de opgebouwde ervaring bak-wisselen hebben we maar voor het laatste gekozen.
Uiteindelijk ligt nu alles netjes op de correcte plaats en is de versnellingsbak “hopelijk” definitief gemonteerd.