Aangezien sommige deze dag aanwenden om ter hemel te varen hadden wij vandaag heel andere plannen. Eigenlijk een beetje een omgekeerde beweging, wij hadden het snode plan opgevat onze motor te laten neerdalen op aarde, of beter in de carrosserie en deze keer mag hij daar blijven. Gezien de isolatiewerken nog niet helemaal voltooid waren en Luc en Bert, de isolatoren van dienst, belet waren moest vriend Rob deze taak in zijn eentje verder zetten. Een uitgelezen moment om te bewijzen dat goede punten voor knipvaardigheid in de kleuterklas later in het echte leven hun vruchten kunnen afwerpen.
Helaas waren de goden ons in het eerste deel van de dag niet echt goed gezind. Enkele weken geleden hebben we een alu onderdeeltje gedraaid om de olie thermostaat te vervangen. Om goed op te vallen hebben we dat zelfs rood laten anodiseren en freaks als we zijn hebben we dat netjes in papier gewikkeld om niet te beschadigen en zeer goed weggelegd zodat het zeker niet verloren zou gaan. Die laatste actie hebben we blijkbaar iets te grondig gedaan want we hebben heel de voormiddag met man en macht gezocht, zonder enig resultaat. Niet echt een productief begin van deze “feest”dag.
Eigenlijk is er pas een kentering gekomen toen de Steven en den Bart in de vroege namiddag binnenvielen. (voor den Bart in de vroege ochtend) Puur toeval natuurlijk 🙂
Nu dat we wat talrijker waren zagen we het terug volledig zitten. Rob goed opgewarmd door zijn knutselactie en bijgestaan door de Steven, die voor de gelegenheid volledig in zomer uitrusting was, heeft meteen de afdekplaat van het schutbord aangevallen met een verf-stripteaseuze en een plamuurmes wat resulteerde in het feit dat de geluidsdemping geen schijn van kans op overleven had. Eens ontdaan van deze smurrie werd de plaat terug voorzien van een nieuw kleurtje.
Nu nog een ovaal gat maken zodat de hals van het expansievat naar buiten komt om makkelijk te kunnen vullen.
Ondertussen was de rest bezig met het subframe terug te monteren en de stuurinrichting verder af te werken.
Ondertussen waren de wijzers van de klok richting 20h aan evolueren wat een spontane reactie van de Bart zijn lintworm teweegbracht. Tijd om pizza te bestellen om het energie niveau terug op pijl te brengen. 2 Sofia Lorens, ne pescatore en een pizza rucola later waren we klaar voor de (motor)hijsactie.
De motor werd uit zijn custom bedje gehaald en met de giraf in de M3 gehesen.
De bouten van de motorsteunen probeerden nog wat roet in het eten te gooien maar met een welgemikte tik van de Steven met een nylon hamer bleken ook deze snel van gedacht te veranderen. Ongelukkigerwijze bleek Dirk net op het cruciale moment de behoefte te hebben om de kop van de bout met zijn vinger te beschermen, ongeacht het naderende nylon onheil. Gelukkig heeft hij nog 9 andere vingers om te werken.
Eind goed al goed en weer een stap in de goede richting…